خانمي سلام.
قبل از هر چيز بايد بگم نظر اقا امير خوندم و بايد بگم كه خيلي خوشم اومد.يادم باشه به وبلاگشون سر بزنم.
كاملا با نظر اقا امير موافقم.
اين مدينه بود كه با اقا وداع ميكرد.
اقا با هر قدم كه از مدينه دور مي شدند به عزيزانشون نزديك مي شدند.بهشت امام حسين(ع) كربلا بود نه مدينه اي كه پر بود از خاطرات تلخ غريبي.
اينم يك شعر كه مي دونم دوسش داري
چشاتون دوباره درياست/كي اورده اسم عباس/كربلا مي خواي نينوا مي خواي/بر كارت با ابا الفضل/گره دلت حل مشكلت/چي مي خواي ؟يه يااباالفضل/همه بچه ها به فرياد/ديگه هيشكي اب نمي خواد/مردم از عطش/اما اي پدر من فقط عموم مي خوام/اي عمو بيا سوي خيمه ها/كه رقيه داده پيغام/عمو جونم عمو جونم عمو جونم...
ما را اگرچه چشم تماشا ندادهاند/اي غائب از نظر به خيال تو سوختيم
التماس دعا
مي بوسمت
خواهر كوچيكت ريحانه
